Top-down i bottom-up

Top-down i bottom-up – dwa przeciwstawne sposoby podejścia do projektowania, rozwiązywania problemów lub organizowania informacji.

Podejście top-down (z góry na dół) polega na zaczynaniu od ogólnej wizji lub struktury, a następnie dzieleniu jej na mniejsze części. Najpierw definiuje się główny cel lub system jako całość, a potem krok po kroku projektuje się jego komponenty.
Przykład: Najpierw tworzysz szkic całej aplikacji, a potem projektujesz poszczególne funkcje i ekrany.

Podejście bottom-up (z dołu do góry) działa odwrotnie – najpierw skupiasz się na małych elementach, które stopniowo łączysz w większe całości. Składowe funkcje, narzędzia lub procesy rozwijane są osobno, a następnie integrowane w jeden system.
Przykład: Najpierw projektujesz pojedyncze funkcje (np. system logowania), a dopiero potem łączysz je w spójną aplikację.

Oba podejścia można łączyć – w praktyce często stosuje się strategię hybrydową, która łączy planowanie ogólne z iteracyjnym rozwijaniem detali.